خازن های الکترولیت معمولا نمی توانند شدت جریان بالایی را تحمل کنند. این خازن ها به خاطر مقاومت ظاهری بالایی که دارند، هنگام جریان دهی تولید حرارت می نمایند. این حرارت می تواند سبب بروز تغییرات در ماده ی الکترولیت شود که منجر به ایجاد تغییراتی در مشخصات فنی خازن خواهد شد و ممکن است خازن دچار نشتی یا بادکردگی گردد و ثبات عملکرد آن از بین برود.
کاربرد خازن جامد
به علاوه مقاومت ظاهری یا همان مقاومت سری معادل ESR در خازن هنگام کار در فرکانس های بالا افزایش می یابد و این مساله موجب افزایش تلفات توان و تولید حرارت بیشتر خواهد شد. از همین رو استفاده از خازن های حالت جامد در مدارها و بردهای فرکانس بالا و جریان بالا مانند مدارهای مخابراتی و مادربوردها و منابع تغذیه ی سوییچینگ و… بیشتر و فراگیرتر گردید.
خازن حالت جامد درواقع نوع جدیدی از خازن الکترولیت است که ماده ی دی الکتریک (عایق) و الکترولیت به کار رفته در آن با دی الکتریک و الکترولیت موجود در خازن الکترولیتی معمولی فرق دارد. ورقه ی جداکننده یا همان دی الکتریک در خازن معمولی از یک صفحه ی کاغذی آغشته به الکترولیت تشکیل شده درحالی که در خازن حالت جامد ورقه ی جداکننده از ترکیب ماده ی الکترولیت با یک پلیمر رسانا تشکیل شده است .
خازن حالت جامد تقریباً تمامی مشکلات موجود در خازن الکترولیت را حل کرده. این خازن در فرکانس های بالا دارای مقاومت ظاهری کمی بوده و حرارت کمتری تولید می کند و ظرفیت آن با تغییر حرارت تغییر نمی کند. این خازن نسبت به خازن معمولی توانایی جریان دهی بالاتری داشته و طول عمر و ایمنی بیشتری نیز دارد.
بروز نشتی و بادکردگی در این خازن تقریباً منتفی شده است. استفاده از این خازن ثبات سیستم را به مقدار قابل توجهی افزایش داده و همچنین فاقد مواد آلاینده بوده و به محیط زیست آسیب نمی رساند.
ویژگی های برتر این خازن آن را برای استفاده در سیستم هایی که بطور پیوسته و برای مدت زمان طولانی مورد استفاده هستند مناسب می سازد. ESR پایین. توانایی تخلیه ی الکتریکی سریع. مناسب برای مدارهای جریان بالا و فرکانس بالا. مقاومت سری معادل ESR در این خازن تحت تاثیر دما قرار نمی گیرد بنابراین برای استفاده در دماهای مختلف مناسب است. برای آشنایی بیشتر با انواع خازن ها به این لینک مراجعه کنید.
